Günce Filoloji ve Sosyal Bilimler Çalışmaları I

Günce Yayınları

Tarih boyunca türcü insanlar birçok hayvanın acı çekmesine neden olagelmiştir. Türcülük, insanı diğer varlıklardan üstün görme yoluyla türler arası ayrımcılık yapmak anlamına gelir. Bu ayrımcılık ırk, cinsiyet, din, mezhep, etnik köken, dil farklılığı nedeniyle yapılan ayrımcılıklardan farksızdır. Bedri Rahmi Eyuboğlu’nun “447 Tırnak Numaralı Beyaz At” adlı şiirinin izleği de bilincinde olsunlar ya da olmasınlar türcü kişiler tarafından temel fiziksel ve psikolojik ihtiyaçları karşılanmadığı gibi mal olarak görülmüş, sömürülmüş, şiddete uğramış ve yaralanmış bir attır. Bu nedenle şiir “ekoeleştiri” içinde yer alan “hayvan çalışmaları” bağlamında irdelenmeye çalışılmıştır. “Hayvan çalışmaları”nın amacı hayvanların varsayılan düşük hâlinin geleneksel olarak insanın üstünlüğünü ve biricikliğini yapılandırmak için nasıl kullanıldığını ortaya koymaktır. “447 Tırnak Numaralı Beyaz At” alegorik bir şiirdir. At sömürülen emekçilerin simgesidir. O, arpa için birçok haksızlığa uğramıştır. Kırbaca, muştaya, sopaya katlanmıştır. Bazen çifte atarak isyanını açığa vurmuş olsa da sonuçta bulunduğu durumu kabul etmek zorunda kalmıştır. Atı mal olarak görenler için onun sömürü, suistimal ve şiddet yaşaması normaldir. Ne var ki “eşit gözetilme ilkesi” gereği at, eşit içkin değere sahiptir. O nesne değildir; can taşımaktadır. Oysa attan yararlanan kişiler ona karşı duyarsız ve bencil bir tutum sergilemişlerdir. Dünyayı diğer varlıklarla paylaştığının farkında değillermiş gibi davranan insanlar durup düşünmelidir.

2023

TÜRKÂN YEŞİLYURT