0.0

ASES Congress Organization Publishing

Sanat ve medya, tarih boyunca kadın bedenini toplumsal normlarla ilişkilendirerek estetik idealin bir parçası olarak yeniden üretmiştir. Venüs figürü, Paleolitik dönemde bereket ve doğurganlığın sembolü olarak ortaya çıkmış, zamanla estetik güzellik ve cinselliğin ideal temsili haline gelmiştir. Antik Yunan’dan Rönesans’a kadar, sanatçılar Venüs’ü bedensel mükemmeliyet ve estetik normlarla şekillendirmiş, kadın bedenini görsel kültürün merkezine yerleştirmiştir. Bu dönemde Venüs figürü, kadının toplumdaki rolüne dair güçlü ideolojik mesajlar taşımış, ideal kadın bedeni ve güzellik kavramları sanat aracılığıyla pekiştirilmiştir. Rönesans'ta Botticelli gibi sanatçılar Venüs’ü ideal güzellik ve zarafetin sembolü olarak yeniden üretmiş, bu da kadının estetik bir nesneye indirgenmesine neden olmuştur. Modern dönemde ise Venüs figürü, özellikle feminist sanatçılar tarafından eleştirel bir şekilde yeniden yorumlanmıştır. Popüler kültür ve çağdaş sanatta Venüs yalnızca estetik bir obje değil, aynı zamanda toplumsal cinsiyet rollerine dair bir tartışma aracı ve eleştirel bir sembol olarak kullanılmaya başlanmıştır. Görsel kültürün sürekli evrilen yapısında, Venüs figürü, estetik ve toplumsal normların sorgulandığı bir alan haline gelmiştir. Özellikle sanat dünyasında kadın bedeninin temsili, bu görsel sembol aracılığıyla yeniden ele alınmış ve kadının toplumsal rolüyle ilgili geleneksel görüşler sorgulanmıştır. Venüs, artık sadece güzellik ve erotizm kavramlarıyla sınırlandırılmayan, kadın bedeninin özgürlüğünü ve toplumsal sınırlarını araştıran bir simge haline gelmiştir. Popüler kültürde reklamlar, moda ve müzik videoları gibi alanlarda Venüs'ün imajı, modern toplumda kadın bedenine atfedilen anlamların eleştirel bir yansıması olarak öne çıkmaktadır. Bu çalışmada, Venüs figürü üzerinden kadın bedeninin geçmiş ve günümüzdeki temsilleri karşılaştırılarak, görsel kültürün toplumsal normları nasıl şekillendirdiği ele alınmaktadır

2024

YİĞİT KIRIKKOL