0.0
ADLİ BİLİMLERDE EPİGENETİK: DOKULARIN İMZASI

Yazarlar:
Fatma ÇAVUŞ YONAR
Yayın Yılı:
2024
Yayıncı:
İKSAD Yayınları
ISBN:
978-625-378-092-0
Özet:
Adli bir vaka meydana geldiğinde olayın çözülebilmesi, suçlu/suçluların yakalanıp masumların haklarının korunabilmesi için olay yerindeki delillerin kimliklendirilmesi gerekir. Bu sebeple adli genetikte geçmişten günümüze kadar pek çok genetik işaret kullanılmıştır. Bu genetik işaretlerden biri kısa ardışık tekrarlar (STR’ler)’dir ve altın standart olarak kullanılmaya devam edilmektedir. STR’lerin ardından kişiler hakkında daha fazla veri sağlayan SNP’ler keşfedilmiştir. Daha sonra ise SNP markırlarının yanında kişinin tanımlanmasına yardımcı olabilecek çeşitli epigenetik mekanizmalar aydınlatılmaya başlanmıştır. Epigenetik, çevreye yanıt olarak belirli epigenetik unsurlarla ilgili gen ifadesindeki değişikliklerle (genetik kodda değişiklik olmaması) ilgilenir. En yaygın epigenetik mekanizmalardan bazıları DNA metilasyonu, histon modifikasyonları ve kodlamayan RNA'lardır. Vücut sıvılarının tanımlanması, monozigotik ikizlerin ayırt edilmesi, yara iyileşmesinin ilerlemesi, yaş tahmini, insan davranışlarının ilişkilendirilmesi ve ölüm sonrası aralığın (PMI) belirlenmesi gibi konuların aydınlatılmasında epigenetik mekanizmalar kullanılmaktadır. Epigenetik modifikasyonlar adli soruşturmalarda kullanılma olasılığı son zamanlarda giderek artmasına rağmen, epigenetik işaretlerin dokuya özgüllüğü ile ilgili yeterince çalışma bulunmamaktadır. Bu derleme, kalıtsal ve geri döndürülebilir özelliği olan epigenetik modifikasyonların adli araştırmalardaki uygulamalarını vurgulamaktadır. Araştırmamız kapsamında her bir epigenetik belirteç için, adli bağlamda epigenetik biyobelirteçlerin çalışılmasında dikkatle göz önünde bulundurulması gereken faktörler olan ölüm sonrası stabilite ve dokuya özgüllük tartışılmıştır. Ölüm sonrası dokuları kullanmanın avantajları ve sınırlamaları ele alınmış, adli örnekleri analiz etmede bu yenilikçi stratejiler için yönelimler önerilmiştir.

5th INTERNATIONAL CONGRESS ON KHAZAR SCIENTIFIC RESEARCH AND INNOVATION
EPIGENETIC IN FORENSIC SCIENCES: THE SIGNATURE OF TISSUES

Yazarlar:
Fatma ÇAVUŞ YONAR
Yayın Yılı:
2024
Yayıncı:
İKSAD Yayınları
ISBN:
978-625-378-092-0
Özet:
:
When a forensic case occurs, evidence at the scene must be identified in order to solve the case, catch the criminal(s) and protect the rights of the innocent. For this reason, many genetic markers have been used in forensic genetics from the past to the present. One of these genetic markers is STR and continues to be used as the gold standard. After STRs, SNPs were discovered that provide more data about individuals. Later, various epigenetic mechanisms that can help identify individuals were discovered in addition to SNP markers. Epigenetics deals with changes in gene expression related to specific epigenetic elements in response to the environment (no change in the genetic code). Some of the most common epigenetic mechanisms are DNA methylation, histone modifications and non-coding RNAs. Epigenetic mechanisms are used to elucidate issues such as identifying body fluids, distinguishing monozygotic twins, progressing wound healing, estimating age, correlating human behaviors and determining the post-mortem interval (PMI). Although the possibility of using epigenetic modifications in forensic investigations has been increasing recently, there are not enough studies on tissue specificity of epigenetic marks. This review highlights the applications of epigenetic modifications, which are heritable and reversible, in forensic investigations. For each epigenetic marker, postmortem stability and tissue specificity are discussed, which are factors that should be carefully considered when studying epigenetic biomarkers in the forensic context. The advantages and limitations of using postmortem tissues are also discussed and directions are suggested for these innovative strategies for analyzing forensic samples.